ÇÜRÜMÜŞ

İnsanlara baktım da, kendi içinde çürümüş
Ar-hayâ-namus, nefis çukurunda yürümüş
Bakışlar da kör olmuş, yuvasında çürümüş
İnsanımsı tüm varlıklar, it olmuş da ürümüş

Diller tersine dönmüş, ağızlarda çürümüş
Helal harama bulanmış, vicdanlarda çürümüş
Alın terleri zehir olmuş, soframızda çürümüş
Neşenin rengi solmuş, renk pınarında çürümüş

Mertliği kahpelik yutmuş, midesinde çürümüş
Vatan sevgisi de, hainlik çukurunda çürümüş
Bizden görünenler de, batı rüyasında çürümüş
Yeni doğan bebecikler, kundağında çürümüş

Doğamız katledilir, hain ellerde çürümüş
Yağmurlar kırgın bize, bulutunda çürümüş
Bulut insana öfkeli, gökyüzünde çürümüş
Gökten gelen bereket, göbeğinde çürümüş

Suya hasret toprak ana, kuraklıkta çürümüş
Nazlı nazlı açan çiçekler, toprağında çürümüş
Baharda ötüşen kuşlar, kuru ağaçlarda çürümüş
Börtü-böcek ne varsa, toprak altında çürümüş

Evlat anneye sırt dönmüş, bireysellikte çürümüş
Evlat babaya küsmüş, sanal dünyasında çürümüş
Akıllar baştan kaçışmış, yapay zekâda çürümüş
Derelerimiz insana küsmüş, yatağında çürümüş

İnancın tüm renkleri, kul aklında çürümüş
Din-iman-maneviyat, iblis ikliminde çürümüş
İnanca dair tüm değerler, üç kuruşta çürümüş
Doğru olan gerçek yol, yanlış yolda çürümüş

Göz kırpan tüm yıldızlar, ziyasında çürümüş
Ay yüzünü saklamış, kendi yüzünde çürümüş
Semadaki varlıklar, insan ihanetinde çürümüş
Mezarını kazan insanlık, mezarında çürümüş

Balıkların cümlesi, denizlerde çürümüş,
Yakamozlar-Mürenler, gecesinde çürümüş
Yengeçler, ıstakozlar, insan elinden çürümüş
İnsanımsı varlıklar, nefis çukurunda çürümüş