Sabahın seherinde kanatsızca uçarak
Dalına konanları çaresiz koyma ya Rab
Huzurunda suskunca kalplerini açarak
Boynunu bükenleri çaresiz koyma ya rab


Acıların koynunda günü güne ekleyip
Kaderinin yükünü yüreğine yükleyip
Bir el uzansın diye sabır ile bekleyip
Izdırap çekenleri çaresiz koyma ya Rab


Sevgiden merhametten nasibini almamış
Hiçbir âdemoğluna güvencesi kalmamış
Mutluluk bir an bile kapısını çalmamış
Gözyaşı dökenleri çaresiz koyma ya Rab



Söz hakkı verilmeden günahları alınıp
Taşıdıkları canlar tenlerinden çalınıp
Kadın olduğu için daim suçlu bulunup
Dünyası çökenleri çaresiz koyma ya Rab



İçin için titrerken duyduğu her bir seste
Zulüm teneffüs edip aldığı her nefeste
Gençliğini tüketip konulduğu kafeste
Hayattan bıkanları çaresiz koyma ya Rab



Gerçekler âleminin lambaları sönmeden
Gariplerin hayatı cehenneme dönmeden
Son kez sana seslenip mecali tükenmeden
Karşına çıkanları çaresiz koyma ya Rab



Yokluğun ateşiyle ciğerini dağlayıp
Çekilip köşesine sessiz sesiz ağlayıp
Dilsiz dualarına umudunu bağlayıp
Özünü yakanları çaresiz koyma ya Rab



Gördüğü her canlıda varlığını anarak
En kıymetli mirasın sevgiye inanarak
Nefis denilen derin gafletten uyanarak
Aşk ile bakanları çaresiz koyma ya Rab