Onun sevgisi sahteydi, senin değil.
Sana kördü, bu senin utancın değil.
O bilmedi, kıymetini göremedi,
Ama sen sakın kendi sevgini yargılama.

Bir taş kadar soğuktu belki,
Sen ise bir ateş, parlayan geceyi.
O kendi karanlığında kayboldu,
Ama senin ışığın hâlâ ayakta.

Sevgi ucuz olsaydı, herkes taşırdı,
Ama senin yüreğin bir define saklı.
Onun sahte gülüşleri gerçeği örtse de,
Senin sadakatin dünyalara değerdi.

Ne oldu, terk etti diye mi sustun?
Yoksa yüreğini onun oyununa mı bıraktın?
Hadi kalk, doğrul, aynaya bak,
Sen eksik değilsin, eksik olan o.

Bir aşkın ağırlığını taşımak kolay değil,
Ama bir yürek ya sever, ya unutur.
O seni bilmedi diye kendini unutma,
Kendi sevgini küçümseyip yere vurma.

O sahte bir hikaye yazmış olabilir,
Ama senin kitabında gerçek satırlar var.
Her sayfada bir emek, bir derinlik,
Oysa onun defteri bomboş, ıssız bir karanlık.

Kimin ne bildiği değil, sen ne bildin?
Kimin ne hissettiği değil, sen ne hissettin?
Bir kez daha dön bak sevgi dolu yüreğine,
Sahte sevgiler sende iz bırakmasın.

O kaybetti, sen kazandın aslında,
Kendi vicdanınla yüceliyorsun hâlâ.
Kendi sevgin, kendi dürüstlüğün,
Onun bilmediği en büyük zenginlik.

Ve unutma, sahte sevgiler gelir geçer,
Ama gerçek sevgi kendini hep korur.
Kendi yüreğinle dimdik dur,
Çünkü onun küçüklüğü, senin büyüklüğünle yarışamaz.

Bırak o kaybolsun kendi yalanlarında,
Sen ise kendi gerçeğinle yaşa.
Çünkü sahte bir sevgiden kalan tek ders,
Kendi sevginin değerini bilmek gerek.
RAMAZAN ACAR