İlkin şiirlerim yasakladı seni bana
İsmini yazdıkça olmazlar çoğaldı
Aşık olmak için aşık olmuyordum ama
İçimde bir şeyler sana aşık kaldı
Sırtlamak istedim tüm acılarını
Karamsarlığını yutarak dünyanın
Pembesiyle baş başa bırakmak istedim seni
Ama olmadı
Sen hiçte seven bir insan gibi davranmamaya başladın bana
Gözünde o eski ışığın yoktu
Unutmak zorundaydım seni artık
İçimde sana aşık bir çocuk ağlıyordu
En güzel oyuncağını kaybedecekti
Belki de kazanmak zorunda olduğu son zaferini
Tahta kılıcını yaparken elini kesmişti
Sana el uzatan ejderhaların
Başını o kılıçla kesecekti

‘değer verdiklerimden değilsin’
Hatırla,
Böyle söylemiştin
Beni boşver
İçimdeki çocuk duydu
Dudaklarından akıttığın bu zehri
Ejderhalara baktı, birde sana
Ne fark vardı
Birden kılıcını kavradı
Suçluyu bulmuştu çarçabuk
Tahta kılıcı kendi kalbine sapladı

Artık bir ölüsü vardı bu aşkın
Saçları ıslak, eli yaralı
Sevdiği için suçlu bulmuştu kendini
Ve o sevemezdi
Prenses sandığı bir ejderhayı

Aşkını içimde öldüreyim derken
İçimden aşkına bir ölü verdim
Aklım seni hala sevecek kadar şaşkın
Fakat yüzüne gülmemi bekleme
Artık bir ölüsü var bu aşkın

(01.06.06)