Yüreğimde bir ateş var, adı dostluk,
Öyle bir yangın ki, kül etmez, kor yapar.
Sen geldin ya, bu ömür baştan yazıldı,
Yollar kısaldı, dertler hafifledi aniden.

Gözlerimdeki en derin sırları görürsün,
Sözsüz, sessiz, sadece bakarak.
Çünkü dostluk bazen bir sessizliktir,
Ama içindeki yankısı dünyaları sarsar.

Ey yüreğimin en derin köşesi,
Ey içimdeki susmayan ses,
Seninle her şey mümkün,
Çünkü dost dediğin mucizelere inanır.

Gecenin en karanlığında elimi tuttun,
Ben düşerken kanadı oldun,
Sen sadece dost değil,
Bu yüreğin can damarı oldun.

Hangi kelime anlatır ki seni,
Hangi şiir tam anlamıyla sarar adını?
Senin varlığın hayatın en güzel mısrası,
Yokluğunsa bir boşluk, dipsiz kuyu.

Gel, korkma, açayım sana yüreğimi,
Her kırılmış yanımı, her çatlaktan süzülen ışığı.
Çünkü dost, yaranı saklamaz senden,
Gösterir ki birlikte iyileşsin diye.

Bu dünyada ne varsa paylaşırım seninle,
Bir ekmeği, bir düşü, bir umut kırıntısını.
Çünkü dost dediğin,
Kendi payından önce dostunun gözlerine bakar.

Yolumuz uzun, dertler peşimizde,
Ama sen varsın ya, her şey daha kolay.
Omzunda taşırım yüklerini, sen yeter ki yorulma,
Çünkü dostluk, yük taşımaktan değil,
Omuz omuza vermekten geçer.

Sen benim yıldızım,
Ben senin gökyüzün,
Birlikte yazıyoruz bu ömrün masalını,
Ve dostluğumuz bitimsiz bir şarkı.

Şimdi söz sende, dostum,
Bu mısralar yüreğine dokunsun,
Ve bil ki her mısrada adın var,
Sen benim yüreğimdeki sonsuz bahar.
RAMAZAN ACAR