Sabahın karanlığında yankılanır sessizliğim,
Her adımda yankılanır, boşluğa çarpar kimliğim.
Ne gökyüzü dost bana, ne yıldızlar;
İyi değilim, hayır, bu çok aşikâr.

Rüzgar saçlarımı savursa da usulca,
Serinliği bile dokunmaz içimdeki boşluğa.
Dünya dönüyor, ben duruyorum,
Hayat çağırıyor ama duymuyorum.

Dost bildiğim sözler hançer olmuş,
Uykularımda yankılanan yankılar dolmuş.
Bir türkü mırıldanır gibi içimden geçen,
Ama nağmeleri kesik, hepsi biçilen.

Geceler uzun, yıldızlar eksik,
Bir mum ışığında kaybolmuş gözlerim derin.
Yağmur yağar, siler mi izi?
Hayır, çünkü içimde çürümüş kökleri.

İyi değilim, bu bir itiraf,
Hayallerimin üstü toprakla kaplanmış saf.
Gözlerimde fer değil, sadece yorgunluk,
Kalbimde çarpan sadece bir alışkanlık.

Kimse bilmez içimin karanlığını,
Her tebessümde saklı acının yankısını.
Sorarlarsa nasılsın diye,
"İyiyim" derim, biter tüm mesele.

Ama gerçek buradadır,
Ne gündüzler ne de geceler yaradır.
İyi değilim, saklamıyorum,
Bir yabancı gibi kendi hayatımı izliyorum.

Rüzgar uğuldasın, kuşlar şarkılar söylesin,
Beni anlamaz bu dünya, ne yapsın.
Belki bir gün, o sabah gelir,
Ama bugün değil, iyi değilim, hayır.


Gözlerim dalıyor uzak ufuklara,
Bir cevap arıyorum kayıp sorulara.
Neden bu sessizlik, neden bu hüzün?
Sormaktan yoruldum, geçtiğim her gün.

Yollar uzar, yolcular değişir,
Ama içimdeki yara bir türlü iyileşir mi?
Her köşe başında hatıralar saklanır,
Her adımda bir anı, içime dolanır.

İyi değilim, bu sessiz çığlık,
Duyulmaz asla, ama yankılanır ılık.
Ne zaman biter bu zifiri gece?
Karanlık büyür hep içimde ince ince.

Sığındığım bir liman yok, bir ışık da yok,
Yalnızlık bir deniz olmuş, dalgalar boğuk.
Her nefeste biraz daha ağırlaşıyor,
Bu yük omuzlarımda sessizce taşıyor.

Kimse görmüyor içimdeki yangını,
Ateş küllense de saklıyor dumanını.
Bir ağıt gibi içimden yükseliyor,
Ama sesim duyulmadan tükeniyor.

İyi değilim, bunu anla dünya,
Ne güneş teselli, ne ay, ne de rüya.
Her sabah yeniden deniyorum yaşamayı,
Ama her gece unutuyorum umudu bulmayı.

Belki bir gün, uzaklarda bir sabah,
İçimdeki bu sis dağılır bir anda.
Belki bir melodi, belki bir ses,
Kırar bu zinciri, bitirir bu sessiz esaret.

Ama o gün gelene dek bekleyeceğim,
İçimdeki karanlıkla savaş edeceğim.
Bir gün diyorsam, bir gün mutlaka,
Ama bugün değil, iyi değilim hâlâ.
RAMAZAN ACAR