Gittiği günden beri darda kalan özümü
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları
Bir gün gelecek diye yol gözleyen gözümü
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları



Şiir şiir özleyip yüzümü astığımı
Yazdığım her hecede izine bastığımı
Dilimdeki ahları yutkunup sustuğumu
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları



Onsuz geçen günümü gün sayamadığımı
Yurtsuz hayallerime ad koyamadığımı
Gücenip kırılsam da hiç kıyamadığımı
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları



Aşk ile avucumda taşıdığım canımı
Kimsesiz kimliksizce titreyen sol yanımı
Hasretin zindanında geçen her bir anımı
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları



Şeyda bülbülü gibi adını andığımı
Yalancı düşlerime inanıp kandığımı
Koyukahve gözlerin narına yandığımı
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları.



Şu divane gönülle ettiğim pazarlığı
Marifet bellediğim cahilce yazarlığı
Duvarımda asılı hükümsüz nazarlığı
Gidip ona söyleyin karanlığın kuşları