İt Ürür Kervan Yürür
Nice gönül erleri düştü yollara
Asaleti ile adaleti ve insanlığıyla
Her adımda yol taşları eylediler
Nakış nakış gönüllere işlediler
Hece hece dillere ezber ettiler

Kimi zaman neyde nefes oldular
Ozanın tellerinde nağme oldular
Sevginin kapısını gönülden açtılar
İnsana gönül açanlara gel dediler
Hece hece dillere ezber ettiler.

Yol uzun ve çilelidir dikenler batmaz
Batsa da dikenler gül olur açarlar
Ağlamayı bilemezler gönül erleri
Ağlasa da arınarak akar gözyaşları
Hece hece dillere ezber ettiler.

Hak ile batılı birbirinden ayırırlar
Namert ile merdi kardeş ederler
Barışa sırt dönene “selam” derler
Heybesinde ar-haya ile yola ram olur
Hece hece dillere ezber ettiler.

Dağıtarak giderler hayat yolunda
Nasibi olanlar ar-hayâ kaparlar
Nasibi olmayanlar it olur ürürler
Kervan çıkmıştır yola ürse it ne olur
Hece hece dillere ezber ettiler.

Kimi zaman olur ki akıllar karışır
İt izleri karışmıştır at izinlerine
Gel de çık bu çarpık kul işinden
At kişnese ne olur kervan yoldadır
Hece hece dillere ezber ettiler.

Doğanın kucağı sığınağıdır
Ağaç gölgesi, birkaç lokmasıyla
Şükrün meyvesi iki damla gözyaşıyla
Akar durur gönlüne dinmez sızısıyla
Hece hece dillere ezber ettiler.


Nice itler ürüdü yol boyu peşinden
Hepsine “selam” dedi gülüp de geçti
Çıkmadı ağzından asla bir beddua
At iziyle it izini ayırdı da geçti.
Hece hece dillere ezber ettiler.