Kalabalık odanın karşısındaki sessiz bakış,
Gözler, kıvılcımlarla buluşup çiçek açar, yavaş yavaş.
Söylenen hiçbir söz yok, yalnızca uyumlu kalpler,
Görünmez iplikler, yıldızları bağlar gibi örerken.

Gece yarısı yıldızları, çalınmış iç çekişler,
Yakınındayken sanki zaman durur, nefes kesilir.
Basit bir bakış, derin anlamlara dönüşür,
Açıklayamıyoruz, ama hisler hep büyür.

Bir fısıltıdan bir şarkı doğdu, ansızın,
Gözlerinde buldum ait olduğum anı.
Söylenmeyen aşk, sessizlikte yankılanır,
Her dokunuşta kalbimiz yeniden dallanır.

Her dokunuş, kalbin yalvarışını fısıldar,
Eller birbirine değdikçe kader yazılır.
Her bakışta, apaçık görüyorum,
Özgür kalması gereken bir sevda doğuyor.

İçimde çarpan sessiz dalgalar,
Hiç saklamadığımız, açık bu bağda.
Sessiz anlarda kalpler nefes alır,
Bir bakış, sevdayı sonsuzluğa taşır.

Bir fısıltıdan bir şarkı doğdu, ansızın,
Gözlerinde buldum ait olduğum anı.
Söylenmeyen aşk, sessizlikte yankılanır,
Sessizlikte aşk kök salıp yıldızlara uzanır.