DAĞLAR AĞLASIN

Tüm haşmetinle başın uludur dağlar,
Bilemem senin de belki gönlün ağlar,
Saklı bahçelerinde nice sular çağlar.
Söyler misin bana?
Başı ulu-dumanlı, karlı dağlar,
Dumanını yel alır, kar kalır geriye,
Başımdaki dumanı kim dağıtacak?
Karları kim eritecek, söyler misin?
Doğmuyor ki güneşim, başım karı erisin,
Mehtap yüzünü saklar, mavi gecelerimde,
Bulutlar toplanmış, yıldızlar bulutta kayıp.
Yok;
Ne yıldızım var, ne mehtabım, ne de güneşim,
Bağrımda yer açtığım gülistanım çöle döndü,
Bülbül küskün, kelebek yılgın, arılar firarda,
Hayat kaynağı nehirlerim coşkusunu yitirmiş,
Unuttuğum ağlamayı yalnız sana getirdim,
Bak bağrındaki nehre, belki benim gözyaşım,
Coşan nehirlerinle hüznümü yıkayabilir misin?
Unuttum!
Hudutsuz yollar teptim, dağ-bayır demedim,
Keçi yoluna ayak sürdüm, selam vererek geçtim,
Çulumu bağrına serecek sadece seni seçtim,
Ağlamayı unuttum, benim için ağlar mısın?
Koynunda sırılsıklam, içime ağlamak isterim;
Taşına-toprağına hüsranlarımı yazar mısın?
Buz tutmuş çaresiz başıma güneşi verir misin?
Mehtap, gecemde kandildi, gösterir misin bana?
Karanlık günlerime yıldızları sığdırabilir misin?
Ya kelebeğim;
Rengini unuttuğum güzeller güzeli kelebeğimi,
Beneğine suskun kaldığım uğur böceklerimi,
Şahinleri, kartalları benimle dost eder misin?
Bağrında akan gözyaşımda beni yıkar mısın?
Hayır!
O haşmetli varlığın, insan yükünü taşıyamaz ki;
İnsan denilen varlık, senin gibi toprak ve kaya değil,
Acı çeker, inler ve ağlar; diz üstü çöker, çırpınır,
Sırtında sen gibi yükle hayat yolunda hep yürür,
Dağ gibi dertlerim var, benim için çeker misin?
Sığınmak isterim sana, başı sisli-sessiz dağlar,
Bağrında bana bir yer aç, sana koşmak isterim,
Derdimle dertlenip, benim için ağlar mısın?
Makber;
Kaçtım insanlardan, hudutsuz yolları teptim,
Yük ettim omuzlarıma, ümit ile ümitsizliği,
Kahırlarımı, hayallerimi koydum heybeme,
Tüm sermayem bunlardır, bağrın makberim,
Zirvende bana yer aç, huzura ereceğim.