Cigaram hiç sönmiyor meret masada durur
Akşam olur kadehim tokuşur yalnızlığa
Birde o mazi var ya beni derinden vurur
Gözlerim benden ayrı takışır yalnızlığa
Gecenin kollarına yürürüm yavaş yavaş
Odanın sesizliği olur benimle sırdaş

Gölgesinde kaldığım, o beyhude sevdanın
Şu zavalı yüreğim süpürür acısını
Kalbim suçlusu olmuş, ettiğin o vadanın
Hala ilk günkü gibi çekiyor sancısını
Aklım artık arafta, hem sıyrık hem divane
Bazen kendine gelir, bazen olur pervane

Ben kendimden geçeli, günleri yıl saymışım
Musebihi sen oldun, bu karmaşık halimin
Dünyayı boşa saldım, ahirimden caymışım
Küfür, isyan, hakaret, sarfiyatı dilimin
Bin, bir günaha battım, asiliğim nirvana
Her türlü berduşluğu, reva görmüşüm bana

Gözümü yumduğumda, görürüm cemalini
İşi, gücü boşladım, hayalinle meşgulum
Tutunduğun her nesne, andırır ellerini
Bu bencil tavırlarım, gönlüme ayrı zülum
İçim, dışım sen olmuş, bana da yabancıyım
Yüreğim ayrı mevzu, ona ayrı sancıyım

Evde ki her duvarı, isminle karaladım
Unutma telaşesi, beni buna itiyor
Karanlık çöktüğünde, kapıyı araladım
O gelme ihtimalin, bile bana yetiyor
Böylesi bir yalanla, unuttum gerçekleri
İçimde kanla bitti, o ümit çiçekleri

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu