0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
192
Okunma
Giden rüzgarın adı varmış bir zaman
Kırık pencereden sızdıktan sonra
Umut olmuş ve unutulmuş bir anda
Kah eserken kah dururken
Karlar yutmuş menekşe kokulu
Çitlenbiğe konmuş zamansızca
Eriyen tüm bakır renkler
Senin elinde olmalı
Ay gibi dolandığından belli dilime
Çolpan kırk kat yorgana saklanır
Elimde ikiz tılsımlı değnek
Birinde hoş eder ruhu
Diğerinde nuş eder zamanı
Üzüm koksun ellerin rüzgar
Bana dokun sonra
Bilirim ki geçtiğin tüm sokaklar
Film şeridimi oluşturan çeşmeler
Senin izinden gittiğim için
Gülüyorlar bana
Rüzgarın çocuğu olmak bu olmalı
Ne koşmak ne tarumar etmek
Ne de dinlenmek bir köşede
Rüzgarın çocuğu olmak kalemce konuşmak
Bedence susmaktır
Rüzgarın çocuğu daima hakkı yaşamaktır.
5.0
100% (1)
