0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
183
Okunma
Hiçliğin ortasında bir sevdayı anlatmak,
Rüzgarın boşluğa fısıldadığı kelimeler gibi,
Bir boşluk, bir düş, belki bir özlem,
Kırılmış camlarda yankılanan adın,
Sessizliğin en dip noktasına düşer.
Gökyüzünün yıldızsız haline alışmış bu kalp,
Bir şarkı gibi döner içimde adın,
Ama yalnızca ben duyuyorum onu.
Ellerin yok, gözlerin de,
Yalnızlığın ortasında bir hayalsin sen.
Kum taneleri gibi kayıyor saatler,
Ne kadar dokunsam da uzaklaşan bir hazine,
Ya da belki, kaybolmuş bir harita,
Hiçliğin sonsuzluğunda,
Bir sen varsın, bir de seni bulan yokluğum.
Sessizliğe açılan kapıda seni aramak,
Bir gölgeyi kucaklamak gibi
Ve biliyorum ki bu boşluk
Seninle dolduğunda bile eksik.
İşte, hiçliğin ortasında sevda;
Varla yok arasında bir bakış…
5.0
100% (3)
