Gül varmış
Gül yokmuş

kaf dağının ardındaki
miniminnacık bir köyde
boncuk gözlü
kara bir kız dünyaya gelmiş
gizliden gizliye
oğlan beklemiş tüm aile
ama kimse ses etmemiş
ta ki adı konuluncaya kadar
babası Fatma olacak demiş
baksanıza gözlerine
aynı onunkiler gibi
Fatma Girik hayranı imiş
onun gibi erkek Fatma olsun istemiş
dedesi illaki Emine
annesine sorulmamış bile
söylenmiş zavallı kadıncağız kendi kendine
hısımlar da Emine koymuş
her evde bir Emine
kükremiş dede
sana soran mı oldu
kaşık düşmanı
herkesin Emine’si kendine
babaanne kıyameti koparmış
benim adım konacak
Cemile de Cemile
meğerse kocasının sevip de
alamadığıymış Emine
bulup bir zengin kapı
apar topar vermişler kızı
adını da Mine diye değiştirmişler
alır almaz
saçlarını da kısacık kestirip dedenin kalbine gömmüşler Emine’yi
inat etmiş annesi
gülüm diye çağırmış kıymetlisini
gülümsün diye sevmiş
adını soranlara da
Gül demiş hep
kocası da anası gibi
gülüm diye çağırıp gülümsün diye seviyormuş şimdi
masal bu ya
kocasının adını da Murat istemiş babası
Kara Murat hayranı imiş
Dedesi illa ki benim adım verilecek diye tutturmuş
son çare Hüseyin Murat’da karar kılınmış
ama kulağına sadece Hüseyin diye okumuş dede
üç kere de değil üstelik
altı kere
Gül her gece
sayısız kere
Murat diye
fısıldıyormuş şimdi
kocasının kulağına
Murat’ın annesi mi
ilk doğumda sizlere ömür
masal bu ya
Gül imiş kadıncağızın adı
bu masal da bu yüzden
öyle başladı
ve öyle bitti

Gül varmış
Gül yokmuş

güller ermiş muradına
biz çıkalım kerevetine..

hulyaperest

(yirmiüçekim2024)