Seni beklerken dalmıştı gözlerim turkuazdan maviye maviden laciverte dönen o derin denizlere, gözümün görmediği gönlümün gailesine, sana ve hiç dokunmadığm tenine
Kalbine, kalbimi bıraktığım ellerine...

Ne gelmelerine yetti gözlerimin feri
Nede beklediğim günlere aylara senelere
Farkedermi bildikten sonra benliğinin kopyasını kalbimde
Kalbimden bilirim ben seni, kalbim bilir ben bilmem sevmeyi sevdayı imkanı veya imkansızı
Hem bukadar yakın hemde uzak olmayı...

Ne zamanki yüreğim kanatlanır kelebekler başlar gönlümün ücra köşelerinde kozalarindan ayrılıp kanat çırpmaya,
geldin bilirim kalbim elçisidir ruhumun haberdardır ruhum senden sevdandan

Benim ürkek, sınırlarını aşamayan bir kalbim var
Senin imkansızlıkların.
Bizim kocaman aşka dayalı imlası olmayan imkansızlıklarımiz var!...

Seni beklerken dalar gözlerim karanlığın içindeki aydınlık yıldıza
Yıldızlar ki gökyüzünün süslü gelinleri gözlerimi kapadığımda

Bir yol bulur yol olur uçar kalbimin kelebekleri gönlümün ücra köşeleri senin nazına nazarına
Ben hep seni beklerim

Kalbimin dili gönlümün ücra köşesi
Gözlerim kapalı tenimde rüzgarın tatlı esintisi
İki mavi arasın da beklerim seni
Ne gökyüzü bilir hasretimi
Nede denizin mavisi

Ama ben hep beklerim sadece seni sevdiğim, gönlümün yüreğimin kalbimin sevdiği
Yıllar yılları kovalar umut olur yar gelir konar göçebe kalbime,
Kalbimse birtek sende yerleşik düzende
Nekadar gitsende gitsemde
hep sen bendesin ben sende
Yüreğimin yangını kalbimin diğer yarısı
Ben beklerim sen gelsende gelmesende.



Kelebek...