Kalbimin tan yerinde şafak atmıyor
Kimse başımı okşayıp yavrum demiyor.
Geceleri uykuya dalınca üstüm örtülmüyor,
Sen gideli ben uykuya dalamıyorum anne.

Yolumu kaybettim sensiz
Hep yarım hep eksik bir yanım
Gülüşlerim yarım, bakışlarım hep bulutlu
Öksüz benim adım, sensiz griye döndü hayatım

Çok hızlı büyüdüm sen olmayınca
Kimse görmedi hep gizli ağladım anne
Bundandı sürekli yağmurda ıslanışım
Yoktu benim sığınacak anne kucağım

Hasretin volkan ben karşısında uçuşan kül oldum
Küle döndüm de hasretini söndüremedim anne

Toprağın karlar altında içim üşüdü anne
Karlar üzerine yağarken sen üşümedin mi anne

İlk baharda çiçekler açardın oysa sen
rengarenk olurdu her yanın gülüşünde çiçekler açardı
Sen gülünce bende rengarenk olurdum senin yanında
Sonradan tükettim bütün renklerimi
Tıpkı yokluğunun beni tükettiği gibi

Senden sonra, sonrası hiç olmadı anne...
Ben seni bıraktığım yerdeyim
Acın ilk günkü derinliğinde ruhum hep seninle...
Bende yağmurda ıslanmayı sevdim senden sonra



Kelebek...