Sensizliğime susuyorum dipsiz kuyularda
Hep aklımdasın yanımda olmasan da
Acaba sen ne alemdesin kalbim merakta

Bir yokluk bu kadar acıtabilir miydi
Sahi nasıl bir şey yokluk,
Yokluğunun acısını nasıl tarif edebilirim ki
Hissetmen gerek anlaman için hissetmen kendi yokluğunu

İnsan bilemez ki kendinin eksikliğini
insan kendinden eksile bilir mi ki

Bu yüzden sustum sonsozluğa sustum
Sensizliğe sustum canımın acısına sustum
Hayatın tüm getirisine hem sövdüm hem çığlık çığlığa sustum
Seni getirmedikten sonra ne önemi var zaten yaşamanın

Sahi yaşamak nasıl bir duyguydu ki
Senden sonra unuttuklarımdan biri de yaşamak aslında
Nefes almak mesela yaşamak sayılır mı
Zira bende bundan ibaret yaşam bildiğim

Gökyüzü ile denizin mavisi arasında sevmiştim seni
Gök yüzüme güler mavi gökkuşağımı doğururdu güne
Sabırsız acemi heyecanlı aşıklar gibiydim
Senin gelişini benden önce kalbim hissederdi
ve ben hayatı en dibine kadar yaşardım senle

Şimdi savaşım sensizlik ile ve ben artık susmak istiyorum
sensizliğimi senli anlarıma böldüm
sonsuza sandık açıp kilit altına aldım
Seni sevmekten vazgeçmeden susuyorum
Özlemlerim kalbimle sevdan içimde
ve ben kendimi de gömüyorum sensizliğin en dibine

seni sevmekten usanmıyorum kalbimin mavisi
sadece tüme vardım susuyorum...



KELEBEK...