Aşkın acılarını ve yaşamın zorluklarını derin bir melankoliyle işleyen şair, "hazana sürüklenen baharlardan yoruldum" dizesiyle başlayarak, kaybettiği aşkın etkisiyle ruhsal bir çöküş yaşadığını mısralara dökmüş.

"Ömrümü zindan eden ıstırapla duruldum" aşkın getirdiği acı ve zorlukların ağırlığını, Mecnun'a atıfta bulunarak, aşkı uğruna her şeyden vazgeçen bir figürle kendini özdeşleştirir.

"Vefasıza sarıldım" ve "dostlarıma kırıldım" dizeleriyle insan ilişkilerindeki ihanet ve yalnızlığı dile getirir.

Şiir, aşkın hem bir kurtuluş hem de bir esaret olduğunu vurgulayarak, içsel bir çatışma ve derin bir yalnızlık hissi ile okuru sarmalıyor. Önemli olanda yazılanı okuyana hissettirmek değil midir?
Hayatın zorlukları ve aşkın kırıcı doğası, şairin ruh halini şekillendirip, son dizede ise aşkın değersizleştirildiğini dile getirerek vurucu finali yapan kaleminizi kutluyorum.

Tebrik ederim