1
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
490
Okunma
Sarıp sarmalayan sesin yaralı ruhuma şifa.
Seni dinlerken, göğsümde başlayan tufan, göğümde uçuş uçuş kuşlar.
Senin sesin ulvi, hücre hücre içime işleyen.
Geceleri edilen umutsuz dualarıma karşılık gelen müjde.
Bitmeyen yağmurların, damla damla camıma vuran mırıltısı.
Ateşin çığlığı, suyun iniltisi.
Sen, sahrama yürüyen vaha.
Sen bu şehri küle çeviren yangın.
Uykuda yüzüme yerleşen masum gülümseme.
Nadasa bırakılmış toprakların coşkulu bekleyişine atılan tohum.
Unutulan rüyaların yeniden gün yüzüne çıkması.
Asırlık karanlığa güneşin aniden doğması.
Kâlû Belâ’dan beri bekleyen iki ruhun kavuşması…
Ah sen, ben yara sen de kabuk…
Gel de kavuşsun yarayla kabuk…
Sude Nur Haylaca
( Vaha Sahra )
5.0
100% (5)
Cevap Yaz