(ıslak kelimelerle soruyor küçük bir kız:
baba ölüm kaçta bitiyor? baba!
bilmiyor küçük kız;
bazı babalar boşluğun kanatlarıyken
bazı babalar da evlerin zindanıdır)

ironiler meydanında tutulup kaldım öylece
dudaklarım kan içinde; söz yorgunluğu
kurşuna dizilme etkisi yapıyor böyle zamanlarda
herkes oraya bakıyordu ama kimse görmüyordu
barbarlar şöleninde; kin ve devlet işleri el eleydi

unutulmuşluk satılan şehirlerden geçtim
ayaklarım kum içinde fark edilmedim hiç
bulantı hissi veren kahverengi yerlerden geçtim
kimse dönüp bakmadı fikir ikliminin vuruluşuna
kaldırımlara atılmış hayal ölülerinin arasından geçtim
ışığı asırlarca ağlattı anlam azalması
nereden yola çıkarsam çıkayım
nereden geçersem geçeyim
uyandığım yer: işaretler denizi
dermanımın bittiği yer: ıstırap meydanı
oralarda bulaştı yüzüme
hüzün denen o korkunç hastalık

sonsuz kırılma getirilip başucuma bırakıldı
yeniden başladı melek düşüşleri
gülümsemek çok yorucu böyle zamanlarda, ah!
bulutlarla kaplıdır ozanlar mevsimi
kalbimi çiğneyen soğuk atların sarhoşluğu
neşenin aldırmazlığına çarpan dalgınlığım
seslerin kanatlarına tutunmuş yanılgı ustalığı
ah, bütün bunlar sakıncalı bilginin
ve içimdeki uzakların yan etkileri

kollarını açmış bekliyor üşümenin çağı
odaları çürüyüş kokan gerçekliğin şatosu
tanrı sözleri ticareti yapanlar
vatan sevgisi ticareti yapanlar
insanı ve vatanı öldürdükten sonra
birbirlerini eze eze koşuyorlar arınmak için
tanrılarına; hiçliğin sanatçısına

(kalbi denize bitişik küçük bir yenilmiş
ıslak kelimelerle soruyor çağrıların barınağından
yaşamak kaç sayfa baba
kapıları kaçta kapanıyor?)