Ve bir yaz‘ı daha devirdin
Eylül, hoş geldin
Gelmesine de
Bu acelen niye
Duvarlarında duyrlı hüzüner asılı
Bağrımı deliyor yaprakların sarısı
Ve bir yaz’ı daha devirdin
Sabrınla yüreğimi bile yendin
O sevinçli saatler geri de mi kaldı dersin
Eylül, Eylül hoş geldin
Hava da buruk bir hüzün var
Bu hüzünle yapraklar bile ağlar
Yaza veda, sonbahra merhaba
Her yaprağın düşüşünde şiirsel bir hava var
Kapanıyor bir sezon daha
Yazlık kahveler soluyor sessizce
Yer açmak için gazellere
Bedelini ödeyrek aldım diyor Eylül
Hüzünlü gözlerle
Bir çocuk gibi boynu bükük çiçeklerin
Büründü doğa hüzünle huzur dolu sessizliğe
Tanıklık ettik buy yılda derin izler bırakarak gelişine
Duygular derin zerafet yazıyor
Eylül de, en hüzünlü Hüzzam Makamı eşliğinde
Karcığar hafif kalıyor izi belirsiz dügah sözlüğünde
Ve bir yaz’ı daha devirdin
Yaptığın acılı devrimle
Hoş geldin, hoş geldinde
Ama bu yıkım niye?
Belikde insanın acılar şekilleniyor bu yüzden
Senin sayende
Yorgunluğa dur demek için
Geçmişin ağırlığı, geleceğin taze umutları eşliğinde
İhtiyaç duyuyor insan en çok bu mevsim de pencerelere
Yüzümü güldürüyor bir küme aster çiçeği
Bütün hüzünlere rağmen Eylül’de

Sosyolog Hasan Hüseyin Arslan - Köln, den 03.09.2024