Sonbahar da biytiyor,
Ve turnalar sürü sürü,
Güneye iniyor!
Kapaılar erken kapanıp,
Her yüreğe ayrı bir hüzün çöküyor,
Ve herkes penceresinin
Önüne kurulmuş kasvetli
havayı kendi içinde soluyor.
Umutlarda teselli tükenerek,
Zaman elimizden kayıp gidiyor,
Suskun gözlerde biriken
Yaşlar; al yanaklara süzülüyor,
Sisli bir akşamda,
Masa başında
herkes kendi türküsünü mırıldıyor ...
Gelmiyor artık
Mavi kuyruklu bülbülün sesi
Nerede şimdi her sabah
Evimin önünde ki meşede
Guruldayan üveyiğimin nağmesi
Hazan oldu şimdi hüzünün eniştesi
Oturup izliyoruz köşemizde
Kendi hüzünlü sesimizi,
Silerek ağlayan gözlerimizi
Bitirdik, bitirdik!
Mevsimlerle beraber kendimizi.
Bu dertli ses sonbaharın sesi!
Çınlatır bir gece yarısı bölerek
bir bekçi düdüğü gibi yüreğimizi ...

h. hüseyin arslan - 02.11.2018