3
Yorum
27
Beğeni
0,0
Puan
1103
Okunma
vahşi bir ses
ürkü
binlerce kayıp ceylan
içimde kocaman bir ova
karanlık yolkesen sesler
içimize karışıyor dünyanın uğultusu
en berbat haliyle gerçek
azaltarak çoğalıyormuş insan
ertelenmiş bir zaman taarruzunda ansızın bu soğuk
ansızın bu yağmur mevsimi de
son buldu her şey kadar
öyle büyük laflar öyle dipsiz kuyular
herkes kadar düşüp herkes kadar yaralandı dizlerimiz
biz neysek oyuz oyunda yokuz
şöyle oturup kendimle kendime desem ki
sırtımda bir ceylandan kalma hançer
ne yana dönsem içimde bir hayf
zayıf bir ses ile durdurur beni
leylak sensin demişti ilk hançerin sahibi
saf ve temiz derken gözlerinde çelikten bir kıskaç
keşkelerin ardında bir korkak birikir ya
aksayan bir şeydim artık hep biraz yaralı
Eylül 2023
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
