Benim yazlarım kışa benzer,
Öyle güllük gülistanlık değildir,
Dumanı eksik olmaz dağlarından,
Çiselidir hep toprağı,
Benim yazlarım soğuk geçer,
Öyle ısıtmaz güneşi teni.

Benim gecelerim uzundur hep,
Güneş doğmaz,
Vurmaz sabahın ilk ışıkları pencereme,
Uyku uğramaz gözlerime,
Tavana çakılır kalır öylesine,
Boş boş bakar anlamsızca.

Benim yüreğim kapalıdır mutluluğa,
Öyle kapısı çalınmaz,
Ben bilmem mesela hoşgeldin kelimesini,
Ne anlama gelir, hangi durumlarda söylenir,
Veya kimlere söylenir?
Saçma gelecektir eminim,
Daha önce hiç hoş gelen olmadı ki,
Beni biraz mazur görün istiyorum.

Benim yollarım hep engebelidir,
Düzlüğünü hiç göremedim.
Zorlanarak çıktığım yokuşların inişlerine,
Henüz rast gelemedim.
Sanki bir beni buluyordu engeller,
Yoksa dünya da tek ben mi kalmıştım?
Bir bana mı zordu hayat denen terane?

Benim gidişlerimin,
Müjdecisi olmadı dönüşler,
Hep somurtgandı,
Cemalime yansımadı gülüşler,
Acaba ben gülmesini mi beceremiyordum?
Yoksa onlar mı üzülemiyorlardı?
Çok mu belli olurdu?
Sahte olduğu gülüşlerimin?
Ama aslında onlarda
Benim gibi üzülemiyorlardı.

Benim saçlarımdan eksik olmadı aklar,
Gözümün altından hiç gitmedi halkalar,
Dün ilk kez aynaya baktığımda fark ettim.
Meğer sakalıma da vurmuş,
Saçımdaki aklar...
Sitemimi mazur görün lütfen,
Acaba bir bana mıydı kederler?
Bir tek bana mı hızlı geçerdi seneler?
Düşünüyorum da şimdi,
Bir bana mı gülmezdi talih?
Eğer öyleyse şayet,
Geçen gece pencereme konan kuş,
Neyin nesiydi?

Dedim ya!
Benim yazlarım kışa benzer,
Çisesi eksik olmaz, erimez düşen kar,
Dağılmaz kara bulutları başımdan,
Cemalime yansımaz gülüşler,
Ben sevilmedim çünkü öyle çılgınca,
Mazur görün beni lütfen,
Bir ben mi bilmiyordum sevmesini,
Yoksa sevenler mi bilmezdi beni?
Anlaması ne güç değil mi?
Ben mi anlatamıyorum kendimi?
Yoksa anlatıklarım mı dinlemiyor beni...?

Erhan ÖÇALAN
18 Ağustos 2024
1599 RT ÜB.
Metina / Kuzey Irak