27
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2466
Okunma

Çocukluğuma dokunan buğulu gözler... Şehrimin sokaklarında Anne çığlıkları peydah olurken uykusuz uykularıma...
Düşer kabuslara ışık, bir kordon bağından ötesi... Ve canlanır tüm anılar an’la beraber...
Kaybedilen her gözyaşı onun içindir... Onun gözyaşı ise tüm sevdikleri ve tüm hüzünler içindir... Ki değilmidir herşeyle beraber cenneti ayaklarının altına alması...
Jezabel’in "Beni Baharda Öldürdüler Anne..." isimli ölümsüz eserine ithafen...
.
..
...
Anne diye biter,
Her kabuslu uykunun sonu.....
Yalnızlığıma çadır kurdu kurtlar Anne
Yanan ateşe toz misali serptiler ruhumu
Ellerim göğe dokunamadı, yıldız misali
Yüzüm kaldırımlarla, yere düştü Anne…
İsli bakışlarıma kabuslar peydahlandı Anne
Önce bir çığlık,
Sonra toz duman yeli geldi sarhoşluğun
İçki kadehlerine kaydı yüreğim
Durduramadım kendimi Anne….
Anne!
Beni baharda öldürdüler Anne…
Mezartaşlarına taziyeye yürüdü ayaklarım
Ölü çimenler misali,
Kurudum gözlerinde Anne.....
Gökay Birkan SUCAKLI ’ Alen
"Tüm sarhoşluğuma rağmen, bildiklerim gerçekti..."