20
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2212
Okunma
Hikayenin adı vardı sadece
Tüm karekterler kalemlerinin ucunda kendilerini asmıştı...
Sallanıyordu boylu boyunca yalnızlık
Ve göğsümüzün sol yanına iliştirdiğimiz yalanlar...
Öğrendik yaşamayı
Bir öğrenemedik yalansız, ihanetsiz, insanca yaşamayı...
düşündüm
düşündün
düşündüğümüzü şehirler gördü
kördü
görmedi
insan müsvetteleri
bir tutam buruşmuş et
bir tutam piç edilmiş ruh
ve toplamında dünya... yani siz...
hava kararsa
aksam sokaklara
yağmur olsam
düşsem kara kara satırlara
insem
tam alnına güneşin
ve parçalasam
ve saçsam
dört bir yana...
karanlık ulan
kapkaranlık!
uyandırın beni bu kabustan
ölü ruhların kifayetsiz bedenlerini söndürün üzerimde
yakın ulan
yakın!
yakın bir yerlerde çığlık !
utancım
kazancım
en büyük insafsızlığım
adım sandım
adam sandım
inandıklarım
inandıramadım
yalandın
yalandınız
alayınız çengelli iğnelerde asılı yıldızdınız...