İÇİN İÇİN KANIYORUM

Bu adam çok geveze
herşeye müdahale diyor diyordun
bak şimdilerde ne sesim çıkıyor
ne de soluğum
itiraz etmiyor
asilik yapmıyorum

hatta istersen
ne arar
ne de sorarım seni
yeminler olsun ki bir daha
asla çıkmam yoluna
selamı sabahı keser
çeker giderim

güvenden
inançtan bahsetme artık
asilik var ya ruhumuzda
benimde kimseye inancım
güvenim kalmadı
ben de
sen gibi kapatır gönül sayfamı
ben de
ardıma bakmadan çeker giderim

bu ne kıstas’a kıstas
ne de bir intikam
sadece yapımız gereği asiyiz

söyle şimdi
sen de itiraf et
sendeki kibir değil de neyin nesi
mutlu olacak mıyız gidersek birbirimizden
arinacak mıyız içimizi kemiren kurttan

cevabın evetse şayet
durma
hadi çek git
ne anıları yad et
ne de yaşanmışlıkları

geceyi gündüze
gündüzü geceye eklemle
zehrederek ikinci baharı
hazana dönüştür her anı
isterse hüzün yağsın gökyüzünden

sensiz soluk alacaksam hayatta
ettiğim yeminlerin anlamı yok
verdiğim sözlerin de
çünkü
her yerde
her anımda hatıran var
her solukta seni anıyorum
nerdesin
kiminlesin
ne haldesin diye

seni merak ediyor
dinlediğim şarkıda
okuduğum romanda seni görüyorum
ve
senin olmadığın bir evrende
kendimi kimsesiz
yalnız hissediyorum

sonra
anlıyorum ki ben sensiz kocaman bir hiçim
ki
aynı şehirde iki yabancı gibi olmayı
yakıştıramıyorum yaşanan anılara
evet bayım
hayır hanımefendi soylemlerini
ben
bize yakıştıramıyorum

sonra dönüp de kendime bakıyorum
ayrılık fikri gelince akla
ben
için için kanıyorum

ilginçtir
kanadıkça
eriyip öldükçe ölüyor
öldükçe seni çok seviyorum

Efkan ÖTGÜN