Bir kuytunun derinliklerinde fısıldayan,
Zamanın yosunlu yüzeyinde dans eden ışık.
Bir avuç yıldız tozunda kaybolan,
Seslerin özsüz gölgelerinde dönen renklersin sen.

Sonsuz bir boşluk, bir melankoli döngüsü,
Gözlerin sessiz kıvrımlarında yerleşen,
Gözyaşlarının incelttiği varlık.
Gölgenin ince belirsizliğinde yankılanırsın sen.

Rüzgarın karanlık dokularında,
Bir rüyanın kısmi izleri,
Zamanın amorf kıyılarında sürüklenen,
Düşlerin parçacıklarına sarmalanan yalnızlıksın sen.

Çiçeklerin zarif soyutluğunda,
Yıldızların karmaşık çağrışımlarında,
Bir varlık kaygısının derinliğinde,
Her şeyin iç içe geçtiği bir kısır döngüsün sen.

Bir soluk rüzgarın arka planında,
Bir kapalı bahçenin derinliklerinde,
Her ışık kırılması, bir melodinin notası,
Her hayal bir renk, kirlenmiş renklerde sessizliksin sen.

Çiçeklerin karanlıkta çiğnenmiş desenlerinde,
Bir yıldızın kaybolan ışığının yankısında,
Bir varlığın en zayıf yerinde dolaşırken zamanın parmakları.
Her sesin içindeki sessizlik ve her sessizliğin özüsün sen.