Bir bahar günüydü,
Bir gülüşüm, bir umudum kaldı sende.
Alacağım olsun.

Her gönülde bir sevgi vardır,
İki sevgiye yer olmaz.
Öğrenemedin mi?
Seçmeliydin birini:
Yalnızlık mı,
Karanlık mı,
Yoksa imkânsız bir aşk mı?

Söyle, aşkım!
Koparmasınlar kalbimdeki papatyaları,
Şiir tükendi, çay bitti.
Papatya falı mı bakıyorsun?
Bakma. Sonucu belli olan şeylere.

“Buraya herkes giremez!” dedim,
Kapılarımı yalnız sana açtım.
Her şey senin içindi,
Her şey sana dairdi.

Ama sen,
Bir bir kopardın papatyaların başlarını,
Bir bir çiğnedin içimdeki seni.
Söyle şimdi, ne kaldı yüreğimde?
Kaç “sen” kaldı aklımın uçurumlarında?

Hani gökyüzü mavi,
Ormanlar yeşildi?
Hani mutluluk,
Bir çayın kıyısında gizliydi?
Hani tomurcuklar aşka açıyordu?

Sen gözlerini kapattığında ben üşüyordum.
Sen güzeldin,
Hâlâ güzelsin,
Ve hep güzel kalacaksın hayallerimde.

Bir bahar günüydü,
Bir gülüşüm, bir umudum kaldı sende.
Alacağım olsun.