Bir isim koymalıyım sensizliğe,
Sensizliğe isim koymak kolay da,
Ya yüreksizliğe...

Ufku çekilmiş gecelerimin
Ve hüzünlerden akşam geçidi,


Kendine nasıl gelir insan
Gitmek kolay da...

Bir ağaç gibiyim mezarlıkta,
Sonsuz bir ülkeye doğru.

Bir adam var içimde ayakları,yüzleri
Kırık bir can ardına gizlenir.

Gidiyorum diyorum, gidemiyorum.
Kalamıyorum da.
Hep vurdum duymaz sevdalara
Sürgün yemişim.

Bir mayıs düğümü,
Körkütük sevda
Göğsümü yakar,
Eririm.

Daha kaç yangın hasta geceler.
Alnımı dayamışım iki duvar arası.
Bir yandan doğrulurken,
Diğer bir yana devrilirim.

Ayazından dondu gülüşler,
Düştü kelimeler.
Kapanmamış
Nice eski defterler bilirim.

Kemiğe işlemiş aşk dövmeleri,
Sancısı taşıyor şehrin ötesine.
Issız ıssız geziniyor sensizliğim.

Yüreğim devrilir,
Teyemmüm eder sevdayla

Hüznüme yar bellediğim..!
Koparma artık kanatlarını ,
Göğsümdeki serçelerin.
Ah ne kadar çok ağrıdı bugün
Sensizliğim...

Işık çizgileri göğün kenarlarına
Sırrını söylüyor

Bugün hiç susmadı içimdeki nara
Bana ne oluyor...!

Bitimsiz ahkâm kesiyor.

Sevil Sev/2020