Formülü çözümsüz kimya
Sakallarım beyazlıyor
Kafamın içi gri
Sen gibi gece, çöken üzerime

Boyluboyunca düşünce
Bir ırmak kanatlanıp, kıvrımlanmış
Semazenin eteklerine
Yoruldum oysa döner aksan
Satırbaşı küçültmekten
Ölümsüzlüğü yaşamda aramak yanılgısı
Vardı öyle biri aslında
Alacaklarını çocukluğundan kalma
Ahirete bırakmadan o da
Yazsa şimdi şiir denen vebayı
Keşfederdik hastalıklı duvarlardan
Çok Ötesini belki
Çocuk değil miydi her kadın
Rüzgarların koşan saçlarda kırmızı kurdele
Bu ritmin angajmanı ,
Mutedil sarhoşlukların yalpaları
Topraktan başka toz soluyup
Beyaza boyadıkları sudan
Çoktandır içmiyorum aslında

Benlerimizin dini, imanı
Küçük yolculukların büyük durakları var
Sıkışık oluyor boşluklar
Açmış sarı kenarlı ağzını bekliyor
Günün ruhunu doyurmasını
Çıplak tavırlar sözel örtüye utanç,
Sen gibi gece