Çölde su aramaktayım, gözüm yok ekmekte, aşta
Gün belirsiz, mevsim bahar, benim gönlüm kara kışta
Uyur, uyanık, her saat, ruhum kendimle savaşta
Bendeki beni öldürdüm, bir can kaldı arayışta...

Kaybettiğimi ararım, ne olduğunu bilmeden
Aranılan bulunmazmış vakti, zamanı gelmeden
Bir ses çınlar kulağımda:"Kurtuluş yok eğilmeden"
Buldur bana gerekeni, n’olur Allah’ım ölmeden.

Büyüdüm, yaşlandım lâkin, gönül hala aynı yaşta
Hergün doğar korkularım, büyür her nefes alışta
Önümde siyah bir perde, yavaş yavaş kapanışta
Zamana saplanıp kaldım, kalbim Hakk’a yakarışta...

Aklım durmuş gibi sanki, kalbim çıkıyor yerinden
Geleceğe koşuyorum, geçmişim geliyor dünden
İniyor mu, çıkıyor mu, ruhum şu dar merdivenden?
Dilim lâl, kalbim yaralı, yetiş Rabb’im medet senden....

Nûriye Akyol
19/3/2024


Görsel alıntıdır.