Tüm gün yine kendimi sıktım
Sinir sistemim bozuk, gözlerim kısık
Sözlerim hatırlatır ölüm ıslığını
Hatıralar karanlık, yok bir ışık
Gerginim aylardır, kırılmış sırrım
Yangın mazi, oldu zıkkım
Arzular hazin, sonsuz Ilgım, yanıltıcı
Savrulurum oraya buraya, boşluk hançer, hayıf
Bir gün tutar elimden yalnızlığım
Talihsiz vakit, kor hali zayıf
Güçlenir cesaretinle duyguların
Belki sanatla açarım çığır
Anksiyetemle hevesim arasında çarpıntı
Geleceğe dair yok yargılarım
Beklentim hayırlısı
Zehirli sarmaşık uykularım
Çok derinde umutlarım
Çıkar gün yüzüne Hızır
Bak hâlâ elimde koca bir “Sıfır”
Gönlüm dağ, hayatın akışı kırık
Avaz avaz bağır çağır
Yok bir ses, herkes kayıp
Islah olacağım, gecem ıssız
Tanrı yazar, insanoğlu oynar
Azalan inancım
Beşere özgü kaygı
Ebede öyküm kalsın
Ezelden ölüm bahtın
Aheste söndü kahrım
Reçete çözüm saygı
Önce kendine sakla
Kıssalar ömrü yaksın
Tıksalar çöplüğe şahsı
Hayallerim özgürlüğe sadık
Bahanelerim bugünüme nasır
Kar taneleri dökülür, yazık
Güveni sarstı aşağılık çıkarların
Yazarken bile bırakırım yarım
Eksik dopamine cinsel algı
Problemi tüm beynini sardı
Odağı kayar, zaman kısıtlı
Düşünmek lazım
Rötuşlar arttıracak kılgıyı
Eskiden gezerdim delice kızgın
Eskiden içerdim bir izbede sızıp
İsterdim her şey olsun hızlı
Şimdi ederim şükür, çekerim sabır
Uydurmadım yaptıklarıma bir kılıf
Ne varsa yaşanır açık
Desinler kaçık

Ne varsa ruhumu karartan, hepsini gömdüm Lethe sularına
Dönmem geriye asla
Maddiyata itti hayat
Zaten sakat maneviyat
Kişisel hedefler bütünleşir tutkularınla
Dost ya da düşman,
Hepsiyle ayrı uğraş
Yaşamanın kanıtı bunlar
Kapattım gözlerimi, dönsün dünyam
Bitsin rüya
Dinsin içindeki fırtına
Bak ne kadar ters fıtratına
Severek yaparım tırlatana kadar
Sırtlarım hatta
Kımıl kımıl yarınlara
Progresif bakış açısıyla
Ritimlerle paralel zannım
Bilgiye aşık, bilgeye taparcasına
Gideceğim peşinden hiç durmadan
Saraswati’nin izinden, hiç usanmadan
Hatta gelsin Athena ve Minerva’da
Toplanalım hep beraber bir dergâhta, Floransa’da