Gözlerimin arkasına ta uzaklardan gelen yağmur bulutları oturdu,
Kalbimin sokakları çöplüktü acılardan,
Kör bir kedi gibi sessizliğe sokuldum;
Tenhalıkta hiçbir şeyin eziyet etmeyeceği umuduyla,
Fakat fevkalade bir yoksulluktu,
Basbas bağıran tenimdeki çaresizlik,
Kendi cinayetimin failiydi hislerim,
Duvarlar üstüme yıkıldı,
Hapishanelerim ıssızlığıma,
Kaçtım, kovaladım, bulundum.
Kaç delinin depremi oldu içimdeki titreyiş!
Öyle çıplak, olduğu gibi yaşattım aşkı,
Hikayelerim var sanıyordum, başkalarınınmış.
Rüzgarın şarkısı,
Kuşların kanatlarındaki kıpırtılar,
Yüzüme dokunup tanıyan damlalar,
Sabah, akşamın telvesi,
Gecenin kanayan yaralarıma kahkahalarla gülmesi,
Hepsi elem, keder içinmiş,
Bedbaht, tükenmiş hâlime bile zaman, bedel biçilmiş.
Hiçbir şeye dokunamadım,
Bütün parçalarım birbirinden kopuktu,
Yanıkların kucağında, kendimi kendimden çaldım,
Ne kaldı benden geriye, bilmiyorum,
Fakat bu bir soygundu.