Hava yine meydan okuyor saç diplerime kadar,
Üşüyor muyum?
Belki!
Kalbimde esen yeller daha bir heybetli,
Ciğerlerimi titretiyor bu buzdan yumru,
Hüzün yalnızlığıma manâ bulmakta zorlanıyor,
Yüzüm ağladıkça kırışmaktan hayli bitkin,
Kendimle konuşmaktan gına geldi,
Bir savaş artığının hikayelerine benziyor anılarım,
Gırla harabe, hezeyan,
Gırla yıkım;
Hep aynı tasalar, hep aynı acıklı ses,
Aynı tantanalar!
Çocukluğumu bir odada tutuyor sevgisizlik
Bir hücreyi paylaşıyorum yitip giden gençliğimle,
Saksılardaki solgunluğa içerliyorum,
Acılara inat gülümsemelerim can çekişiyor,
Mevsimlere nispeten açmaya devam eden çiçeklerim de,
Bir kadını hatırlıyor gözlerim dolu dizgin ve de tedirgin,
Rüyalarıma teneffüs ettiği telaffuzuyla;
Attırıyor artık şiirlerimin betini benzini,
Bulutlar hüsran doğuruyor tane tane,
Tutunduğum hayallerime,
Artık yatıştıramıyorum artıp duran rezaletimi,
Artık ben de yakıştıramıyorum kimseyi sefaletime!