Son durak

Bir dört duvar bende
Eyledim hapishane. Kendime
Gardiyan ben mahkum ben
Voltam kısa
Bir adımla vardım kendime
Ikinci adım yine kendim
Bakışlarım ufukda
Yine duvar
Şiirle oyalanmak istedim
Başlık yine BEN
BENlikden çıkamadım

Bu sefer ne olursa olsun
Ikinci adımla koşacağım dedim
Demekle kaldım
Zifiri karanlık ilerisi aydınlık
Yok takat atmaya
Üstü ise kapalı
El vurmak istedim tok ses
Meğer derme çatma tahta
Firar etmem lazım bu mezardan
Başımı kaldırdım
Olmadı
Başımın değdiği tahtalar
Meğer son durak
Yatan ben kalkan ben mahkûm ben
İliklerime kadar titredim
Meger ilikde yok
Et kemikden uzak beden
Tek bir sey aklıma geldi
Kurtuluşum Sevdiğim
Hani sevdiklerinizle berabersiniz
Sözü var ya
Aklima geldi sevdigim
O zaman iki adımlık
Ama varamadigim
adımlık
Ve bir nurcemali
Oldu Aydınlık
Meğer sevdigim
Bırakmadı getirdi aydınlık
Sevdiginle olmakmış
Ey yAR kabirde bile benlesin ya
Korkum yok ölümden
Ölüm Vuslattan öte değilmiş
Hoş geldi sefa geldi
SEN olduktan sonra