EY KUDÜS
Seni sîneye bastık, ey Mescid-i Aksâ,
Ey gariplerin yurdu, şehîdlerin pâyidâ.
İçimizde bir yara, bu sessiz bekleyişin,
Ses verdik dergâha, Hazret-i Süleymân’a.

Unutamam seni ben, ey gönüller şehri,
Uzakta olsan bile, ağlar içim seni.
Sevdayla bağlıyız biz, şehâdet yoluna,
Zaman seninledir hep, uyan ümmetinle.

Dâvâ eğer Kudüs’sa, yorulmaz hiçbir yürek,
Koşar ümmet ardından, bu yol asla dönmez.
Ey Kudüs, İsrâ gecen ne güzeldir, ne yüce,
Zulüm yakışmaz sana, mazlum boyun eğmez.

Sen varsan susar yalan, hak yoldan sapılmaz,
İmanla yürüyenler, hiçbir vakit yıkılmaz.
Kudüs ayakta iken, ümit solmaz, sönmez,
Namazda birleşenler, yorulmaz, geri dönmez.

Ey Mi‘râc’ın şehri, sen ümmetin umudu,
Gönülleri aydınlat, bir rahmet bulutu ol.
Cihâd ile yoğrulan, erlerin gülüsüsün,
Yüreklere mühürlen, İslâm’ın yurdu ol.