sen beni boş ver evlat
hokkada bekleyen mürekkebim kurudu
kandilim nicedir yanmaz
perdelerim açılmaz
mevsim yazdan güze döndü
nice sararıp solan yapraklara şahitlik etti
şu feri sönmüş gözlerim

dağlarıma taşlarıma bir ıssızlık çöktü
garip kaldı ağaçlarımın dalları
bilmem hazandan
bilmem hüzünden
vardır elbette bir hikmeti ilahi
hali pürmelalimizin

sen beni boş ver evlat
insanoğlu bu
gökteki ay gibi
kah parlar
kah söner
gün olur bulutun ardına gizlenir
gün olur ayan beyan kendini gösterir
bazen coşkun akan nehirler gibi
bazense kurumuş
çoraklaşmış bir dere gibi

sana sormak lazım evlat
sen nicesin
gönlün nasıl
umudun nasıl
ahvalin nasıl
kanın hızlı akar bilirim
varacağın yere koşarak değil
uçarak gitmek istersin
göğsüne sığmayan yüreğin seni kanatlandırır

beni dinle evlat
ben söylesem dağ olur
dikilir başımda cümleler
söylemesem
belki gücenir ata yadigarı kelimeler
ben yazayım sen oku
ben söyleyeyim sen dinle

açabildiğin kadar aç kulağını
kucaklayabildiğin kadar kucakla her sözü
hele bir dinlensin
demlensin manalar
demlenedursun hele

unutma evlat
sözünde bir canı var
tek bir söz ile
geri kalan lüzumsuz tüm sözleri dışarıda bırakabilirsin
her birini bir yana çil yavrusu gibi dağıtabilirsin
heybende ki dağ gibi kelimelerin
en doğrusunu
en gereklisini
en münasibini seç
öyle ki özün sönmüşlere köz
sözün gözsüzlere göz olsun

çok görme evlat
böyle böyle pişer ademoğlu
böyle böyle ayırt eder
iyiyi kötüden
güzeli çirkinden
bilmişi bilmemişten
ermişi ermemişten
pişmişi pişmemişten

yaşadıkça öğreneceksin evlat
farklı pencereden farklı manzaralar keşfetmeyi
dağlardan düzlüklere inmeyi
nehrin coşkun sularını seyrederek
kaynağına ulaşmaya karar vermeyi…
yazdığın her kelime
kurduğun her cümle
yoluna çerağ olacak
gayri …ateşini yakıp tutuşturmak sana kalmış

sözün büyüğü küçüğü olmaz evlat
sözün özü olur
sözün yeri zamanı
bir de olsa olsa mizanı olur

sözü ağır tutan mazruftur evlat
sözün bedeli
ancak ve ancak anlayarak ödenir
işte bu yüzden
sözü anlayana da arif derler evlat

redfer