Şimdi her şey farklı…
O eski sokakların tadı kalmamış.
Hani oturup bir kaldırım taşına,
Islanırdık ya her yağan yağmurda.
Bir bak şimdi etrafına, ne hale geldi her şey?
Yine ıslanıyoruz aynı yağmurun altında,
Yine ıslanıyoruz ama,
Sen nerede? Ben nerede?
Aynı yağmurun altında, farklı şehirlerde…

Artık ben çıkmıyorum mesela dışarı pek fazla,
Yorgun düşüyor dizlerim.
İki adım atsam, kesiliyor hemen nefesim.
Sonra yenik düşüyor yorgun bedenim.
Şöyle bir kenara otursam…
Acaba geçer mi diyorum?
Farkındayız işte ikimizde,
Eskisi gibi değilim, eskisi gibi değiliz,
Bunu gerçekten biliyorum.
Ama yine de umut ediyorum.
Sende ediyor musun?

Artık şimdi ki filmlerin de bir tadı yok,
Şarkılar bir başka, içini yakmıyor insanın…
Kimse aşık olamıyor Edis HUN gibi.
Güldürmüyor kimse Kemal SUNAL gibi.
Ve kimseye yakışmıyor kavga,
Bir Cüneyt ARKIN gibi.
Şimdi diyorum uzatsam sana ellerimi,
Tutar mısın eskisi gibi?
Bak işte, ben yine derinlere dalıyorum,
Eskilere gidiyor aklım.
Biliyor musun?
Benim dünyam hala siyah beyaz.
Renklerin güzelliğinden bir haberim.
Hep Yeşilçam’da kalıyor aklım…

Bu aralar ben de bir tuhafım.
Uyku girmiyor gözlerime,
Farkını unuttum gece ile gündüzün.
Bir bıkkınlık hakim üstümde,
Ben galiba iyi değilim.
Her şeyi unutur oldum senin dışında,
Aslında bir de seni unutabilsem,
Sanki düzeleceğim…
Bükülmüş olsa da belim, dökülse de dişlerim.
Aslında ben hep seninleyim…
Her şeye rağmen sen yine iyi ol yeter
Olsun ben böyle de iyiyim…

Erhan ÖÇALAN
4 Nisan 2024
48’inci Hudut Tugay Komutan Yardımcılığı / Andaç / Uludere / ŞIRNAK