Her adımda ulaşabildik mi bizler hedefe
Kim bilir kaç mani çıktı, ağrı vurdu dizlere
Ve bitmez sanılsa da yol, inançtır direk
Dön yönünü ışığa düşşen de yine dene.

Olmazlardı oldular, sor bakalım nasılmış
Ardı hiç kesilmeyen sayısızca dert varmış
Onlarla yüzleşebilmek ne büyük bir onurdur
Miskinliği at haydi, anı emekle doldur.

Kim ne derse desin aldırma
Giden güne takılıp da yakınma
Daha çok var fırsat hazırlan
Yol yokuşlu da olsa sabret, dayan.

Her şeyi kıramazsın belki, inadını kır
Öğrenmek için ilmi, saati bilime kur
Seni taşıyanları bulundur hep yanında
Bataklığa sokandan kaçmalıdır zannımca.

Ve hayat bizim bakışımız, hissedişimizdedir
Aynı zeminde kaktüs ve güller de yeşerir
Ne olmak ise hedef yahut neye varmaksa
Damlalara öykün ki, göle dön en sonunda.
Ne zaman vaçgeç dense, asla aldrımayalım
Kararlı yürüyüşe sağlamca sarılalım
Dahi olmak gerekmez, zekâ zaten kof kavram
Keşkeleri bırak ki hayat bulsun bir anlam.

Çok sevdiğim bir sözdür, mihenk edinmelidir
Sen nelere hazırsan, inan sana o gelir
Başarmak arzun ise, bu uğurda koştunsa
Son perdede öznesin, alkış elbet senindir.

Bilinmeli ki şu husus, bizler pek değerliyiz
İnanırsak davaya ve de biraz sabırla
Başarı tacını takan tıpkı o diğerleri gibi
Yaşarız o hazları, adı zafer sevinci.

Başarıya giden yol, geçer başarısızlıktan
Buna takılmamalı, o yön veren bir yandan
Kormamak gerek asla, çalışmana yaslan da
Ve o dünleri unut, hayal et masmavi bulut
Bu bir dönüş ta içten, hem de en güçlüsünden
Haydi başla yeniden; sensin kılavuz, sen kaptan.

Oğuzhan KÜLTE