Sevdiğim sevilmeyi seviyor, ben ona yanmayı.
Susuyor gözgöze gelince, ben hüznü seviyorum,
O, mutluluğa aşina.
Bazen vedaları oluyor, ben üzülüyorum,
O, bu halime gülümsüyor.
Ben aşk diyorum, O sadece sev diyor.
Ben seviyorum, O itekliyor.
Ben birlikte bakalım diyorum yıldızlara,
O yalnız kalmayı yeğliyor.
Beyaz teninde sevgi mücevherlerini toplamak istiyorum, O, kendini gizliyor.

Onu sevmek o kadar zor ki, bazen alev topu olup, düşüyor gönlüme, yanıyor yüreğim.
Bazen derinlere dalıyorum, onu yeniden keşfediyorum.
O kadar derin bakışları var ki, O bakışlarda ben, yolumu yitirip, tekrar kendimi onda buluyorum.
Duygu selleri birikiyor gözlerimde, hasreti büyüyor,
ben, onsuzluğa ağlıyorum.
Her göz yaşının bir bedeli var, toprağa düşerken gözyaşım, kendimi vuslata bağlıyorum.

Ğecenin içinde nurum oluyor teni,
bembeyaz bir mutluluk, dağıtıyor matemi.
Aydınlatıyor gönül caddemi, ışıklar mutluluğa parlıyor.
Dudaklarında arzu dolu buseler,
her busesi alev olup tenimi yakıyor.
Öyle bir duygu sarmalı işte!
İnişli çıkışlı aşk yollarında verdiğim molalarda
gönlüm aşk dolu nağmelerde demleniyor.