Şiir deryasında kırıktır yelkenimiz
Rotamız sarhoş, Sevgi ilkemiz
Gidiyoruz bilinmeyene doğru
Ey aşk, ey aşk, göster doğru yolu

Şelâle şelâle aktık deryaya
Çok mu şiirsel baktık bu dünyaya
Bakışlarda aradık sevgiyi aşkı
Sevilenin gözlerinde uğradık riyaya

Şelale olduk bazen düştük düşlerimizden
Hep sevgiydi aradığımız, çok gördüler bizden
Aşk bir kordu, yaktı yüreğimizi
Hep yıldız fallarında aradık dileğimizi

Yine de amaç sevgiydi yürekte
Aşk bahaneydi, Sevgi evrenseldi bizde
Aşk yürekte değil, çoğunda sözde
Yaban güllerinin yağmura hasretiydi özde

Sitem doluyum şimdi, taşan nehir gibi
Gönlüm yanıp yıkılmış şehir gibi
İyi bak dünyaya, ey şair şiir gibi
Gerçek aşkı doğada bulursun

Gerçek aşk, arının çiçeğe koştuğu gibi
Yunus’un dağ bayırla konuştuğu gibi
Nehirlerin deryayla buluştuğu gibi
Derin bak dünyaya, aşkı bulursun

Ey gönül, bir yudum insan, biraz gurursun
Öfkelerine yenik, sabrınla büyüksün
Macera dolusun, bilinmeyeni ararsın
Sen ki, acziyetinle bir yudum insansın

Bilinmeyen bir yolculuk hikayesi
Seni de alıp gidecek, ince zaman perdesi
Eh işte, yazılamayan bir yol hikayesi
Bu bir direniş, yaşam felsefesi

Bir daha gelsen ne olur ki, dünyaya
Melek bakışların yine batacak riyaya
İnsanız işte, böyle yoğrulmuş hamurumuz
Ne iyide ne kötüde, arafta kesişecek yolumuz