Ey aşk, yalnız bırakma kıyamda son kaleyi
Mübarek hatıranda sakla Çanakkale’yi
Sinelerde durdukça, “ya ölüm ya istiklal!"
“Son ocak” sönmeyecek “çehreni çatma” hilal,

Ses ver mukaddesatım, kadim yurdumun eri,
Yoklukların üstünde tevekkülün zaferi.
Türkün şanlı tarihi bedeninde yeşerdi.
Mahşeri gören olsa İşte, burası derdi!

Gök kubbe gözlerinin gördüğünden saklanır
Bu ölüm yarışında gözyaşı yasaklanır
Şu küçücük karada âlemler gizli sanki
Zaman tekrara düşse lâl olurdu inan ki

Bombalar başkaldırmış, gökten çivi yağıyor.
İki deniz boğazdan kan gülleri sağıyor.
Düğüne gider gibi şehadete yürüyor.
Hangi ordu önünde peygamberi görüyor?

Bir çığ gibi akınca düşmanın kesretine
Donanmalar devrilir, yetişmez Nusret’ine.
Gelsin toplasın batı, denizdeki enkazı.
Bin yıl geçse silinmez tarihteki o yazı

Gök, yeri koparıyor top ve tüfek sesinden.
Siper yaptı Mehmet’im adeta cüssesinden.
Bedenler parça parça, yüzde o naif gurur,
Teslimiyet bir canda bu kadar güzel durur.

Tabyalar yığın yığın, gencecik toy fidanlar,
Cemal seyreder gibi secde hâlinde canlar.
Kefen diye getirmiş sarılmış cübbesine.
Sanki selam söylüyor şehitlik rütbesine.

Kimi daha on yedi, ecel olmuş öğünü.
Kimi yavuklusuyla ertelemiş düğünü.
Kiminin son senesi, yarım kalmış mektebi.
Elinde donakalmış kalemin mürekkebi.

Mübarek beratına kanlı gömleğin kefil,
Cepkeninde bir mektup, bir çakı, bir de mendil.
Bir nesil şehit oldu, giden gelmedi geri.
Kan tutar bu toprağı, işte o günden beri.

İmanla kenetlenmek, istikbalin başıdır.
Bu boğaz harbi değil, hak-batıl savaşıdır.
Teslim edip ruhunu, siperinde kalan var.
Kendi cenazesinin namazını kılan var.

Kevser’den su mu içer kınalı parmakların.
Alnından öpüyoruz düştüğün toprakların.
Dil söyleyip de geçer, yürek nasıl dayansın?
Akıl idrakten aciz ancak Hakk’a ayansın.

Yurdun sonsuza kadar ödenmiştir diyeti
Zemheri kuyusundan çıkardın hürriyeti.
Anadolu’m ezelden hamisidir tevhidin
Hür nesline hakkını helal eyle şehidim!

Damarlarından doğar Çanakkale’nin suyu.
Kalplerin kandilisin bütün zamanlar boyu.
Yıldızlardan mücella, şehitlere atasın.
Sana destan denmesin, sen destandan ötesin.