Uzanırken dikkat et ki yıkmayasın gönlü
Ne de zordur onarımı düşün kimlerdi küstü
Her şey ilerler kaderine dokunma zülfü yâre
Tükenmekte olan zaman değildi, ömürdü.

Alabildiğine büyük de olsa ufuklar durma, yürü
Bu yolda çıkacak önüne dertler tek değil, sürü
Ve inancını kaybetme düşsen de binlerce kez
Pişmanlıklardan derlenmesin türlü gazel, türkü.

Uzanan el de ol bu uğurda, bizce olsun mihengin
Sakın vurma düşene, baki kalsın o nirengin
Vefasızlıklara da alış, bu en büyük sabırdandır
Hoş tut ki şu gönlü savrulmadan, nihayetin kârdadır.

Sen katlan, kırıl, hatta ol her daim de derdest
Öfkeni, umutsuzluğunu, hezeyanlarını zincirle
Olma gururun kölesi, ziyandır o tüm kibriyle
Eğeceksen o başı bir tek sevgiyedir o hürmet.

Yankı bulamamışsan halen bir yürekte vah
Adın da zikredilmeyendir ve çekersin ah
Başkalarının indinde olmasan da yaşayan
Aldırma o vakit, bırak okunsun şu selân.

Ne varsa bırakılacak geriye emekteydi
O yolun yolcusu olmak bir iradeydi
Yürümekli olduğun hakikate açacaktır bir güneş
Eserin ne asil bir duruş olur ve mutluluğa eş.

Hüznü besleyemezsin koynunda ateştir, hardır
Gönle huzur verecekse doldur zorun yükünü
Kolaylardan medet umma, açmaz güneş kış günü
Bir adımla başlamaz mı büyük işler bitmeye
Baharı yakalamak değer çekilen tüm çileye.

Nezaketin en büyük güç olduğunu bilseydik
Huzuru her gün doğumu içimize çekerdik
Ve gecenin dramı tesir etmez biliriz
Şafakla yiter bütün gam, sabırla da bekleriz.

Ocağın en mühimi şu gönlün mekânıysa
İçinde ümit varolsun hayat zorlu sınavsa
Tüm güç ile gitmeli zorluğa akın akın
Asla pes etmemeli, yürek yanmasın sakın.

Oğuzhan KÜLTE