Adını böyle de yazsak fark etmez
Siz ona değebilmek deyin isterseniz
Karanlığından ve bunaltıcı yükünden
Gönle ağır gelen türlü cürümden
Bedeni boş verin de duygu selinden
En mülayim zeminlere ve imrenilesi
Rengârenk fırlamış masal zemininden
En esin duyguların ilham bulduğu
Çirkinliklerin haya ettiği, kati uyuduğu
Varsa alabildiğine rüzgârıyla asudeliğin
Başkalarına göre normal değilse, deliliğin
Yaratan aşkına tarifsiz o mükemmelliğin
Herşeyimi bırakarak hem de yalınayak
Kendimle birlikte sürüklerdim o cümlesini
İsterdim ki sunulandan alsınlar kısmetini
Hezeyanları da biterdi belki de hayatın
Yaşamak hesapsızcasınadır işte varlığın
Sona ersin ilelebet kahreden o darlığın.

Bu umutlarla beslendik işte, öyle de sürsün
Gem vuran duygular arınsın şu yüzler gülsün
Hangimizde varsa bolluk kıtlığa çöksün
Oysa denmesin asla, münasip görülsün
Yokluk ve yoksunluk tabiri kabre gömülsün.

Renk, köken, dil ve türlüsü teferruattı
İnsan olabilme vasfı herkese haktı
Neden birileri gerdi bent, paylaşım bitti
O çirkin cürümler bizi hep bizden etti.

Bu güzellik hayat ise, koymayın sınır
Bırakın uzansın ufka mutluluk vardır
Maddi her ne varsa araç değil mi
Benzer saadetlere yol zarar verir mi
Öyle ise ortak histir bizdeki gaye
Ben ile gidilmemelidir, biz de hikâye
Belki de bu izahatın adıdır o bilmek
Her ne varsa güzel olana uzanabilmek.

Oğuzhan KÜLTE