Salın gitsin kuşları sonsuzluğa doğru,
Aşkın narına bulansın kanatları.
Çirptikça göğün yüzüne benliğini,
Bulutlara fisildasin sessizliğimi.
Kim demiş yüreğimdeki yangınla baş edebilir yedi başlı şahmeran,
Oluk oluk acı olur akarım,
Ondört gözünde çağlarım.
Sessizliğime çekildim epeyce zaman,
Koparsa fırtınam süvarisi olurum,
Acı girdaplarin.
Kimsesizlerin çığlığı,
Sessizlerin sesi,
Zulme uğramışıların zülfikarı olurum.
Bir gün gelirseniz eğer ;
Kara çaydan dan birkaç bardak  kaçak çay demler,
Gönül hanemin baş köşesine buyur eder  Şöyle bir kaç kul kelam dizerim,
Ve derim ki :
Birikmiş bir özlemi sakladınız mi hiç?
Yüreğinizdeki yangınları haykırmak isterken boğazınızda düğüm düğüm oldu mu hiç?
Yapacak hiçbir şey  bulamayıp çaresiz kaldınız mı hiç?
Duvarlar sanki üstünüze devriliyor , yüreğinizde zelzele yaşadınız mi hiç?
Ve yedi başlı yedi belalı şahmeranla savaştınız mi hiç?
Başlardan biri kibir,
Biri haset,
Görgüsüzlük,
Sevgisizlik ,
İhanet,
Vicdansızlık,
Kör, sağır ve dilsizlik.
Bunlara rağmen vazgeçmeyeni gördünüz mü hiç ?
Ya adam gibi yaşa yada yüreğine bir kefen biç,
Ya yüreğindeki  şahmerana kafa tutar kahraman olursun, yada hiç.
Ben saldım gökyüzünün maviliğine doğru kelebeklerimi,
Beraberinde tüm umut ve ümitlerimi,
Ya göğün maviliğinde kayıplara karışır,
Yada yüreğimin yaralarına merhem olur  bana yetişir.

KADİR TURGUT