/ Mavi, durgun
Iraksadığımız, dilek
Kayıp... Mazinin derinlerinde aşkı dinlendiriyor, kalbimiz... /

Solup gidiyor!
Aşk, bilinçsiz bir umutsuzluğun ardından...
Ah! Kuruyor dedim çiçeği
Biz açarken yaprakları.
...

Yanık bir yürek şarkısı söylüyor, gözlerim
Tekrarladıkça sonsuzluğuna uçuşan
Kanatmayı öğrenmiş kimsesizlik gibi
-Paramparça-

Bırak!
Seni unutabileyim, gözlerimi kapadığımda aynı yolda iki ters yöne düşelim...

...

Deniz,
Hırçın...
Yıldızlar,
Son yakamoz hıçkırışlarında...
Kim bilir kaç yüz dağıttı
Çözünce saçlarını gece...

Karanlık,
İntikam alırcasına çarpıyor, hasreti
Rüzgâr,
Sahiplenmiş bir isyanı koparıyor içimden
Kan benekli dudak, kalesinde yıkılıyor
Zorunlu bir ayrılığa yığıyor, dağınık hatıraları
Birbirine yaslanmış, iki ayrı yalnızlık gibi
-Düşüyor- Ölüyor-

/ Hangi düşle sevişmiş
Ki;
Hayalleri tükenmiş, bu ferlerin /

Dalgalar,
Masum kalıyor kırılışlarıma
Fısıltılar,
Bir ömürle sarmaş dolaş
Uğultulaşan bir söze zorlarken vuslat...

Çaresizliğin gölgeleri, kelebek gülüşü hapsetmiş
Çizik mimikten, aldanmış tebessüm sızıyor yanaklarıma
Öpülmemiş bir ağzın çocuksu kıvrımları
Ve nemleri, aşk sayıklamasında...

Beklettiğim aşkın, seni seviyorum sesi
Oku diyor tekrar,

Oku beni...