KÖYÜN DELİSİYDİ YAZDIĞIM ŞİİR

Dalgaları uykuda yakalamak için erken kalkardım
Neyse ki yalancı çıkmazdı papatya falı
Solmuş çiçeklerin naylon vazosunda
Yok, edilmiş bir yaşamın selintisiydi
Kaçacak yeri kalmamışken
Suyun aynasında dallarına bakan ağaçların
Ve
Ucuz değilken keşfi
Seni anladım der gibi bakmanın
Tandır ekmeğinin buramında
Ellerim yasak neşriyatları saklamak için yorulurdu
Herkes defterinin arasında gül kuruturdu
Ben ise soğan kabuğu

Yarının
Günleri sayılı korkularını iterken kör bir kuyunun dibine
Okuduğum tüm şeylerin sonu hepimiz insanız diye biterdi
Oysa ben çamaşır yerine ıslak bir bulutu da asmıyordum
Mandalsız, naylon bir balkon ipine

Dahası
Düşlerimi gözyaşlarımda da aramazdım
Çünkü kayıyorlardı soluk almadan
Toprağından köküyle sökülen
Dalından kesilen bir gül gibi

Şimdi artık dokunmuş bir kilim gibi
Salarım gecenin bir yarısını
Bir kan pıhtısında, insanı,
Yarını yazanların
Utanılmayan anılarında
Bir gece tanığı olmalıydı
Sevdayı yürekte yeşerten razılığım
El işi oyalı mendil gibi günebakanın
Ayçiçeğinin
Ayrıntısını öğrenirken büyümeye dair
Kurtlanmış yarayı, çatlayan kozayı işaret ederdi
Yerinde, göğünde mavisine taraf dadanmışlığım
Sonra
Dokuz köyden kovulan
Köyün delisiydi yazdığım şiir


Kenan can yoldaşlar