BAHARIN SİSİ NEMLİ TOPRAĞIN KOKUSUNDA
Mazine eski perdeler iner
uçuk rengiyle dolaşır kırık bir kalbi boyar uzun yasını koyarsın ceplerine; hiçbirini incitmeden kararlı ellerinle sallantılı gözlerle bakarsın yağmura; iki üzgün göz durmadan aşkı seğirir bakışını duyar gibi güllerin zaman bir gölge gibi vururken kendine gümüş köstekli bir akşam vakti Eski Liman’daki çay bahçesinde orta şekerli kahveni içerken; dününde kayıyorken kum; “Resimdeki Gözyaşları”nı mırıldanıyorsa dilin çıplak bir yağmur demetiyle geçmiş bir anda sızlıyorsa kalbin ılık bir ürperti geçiyorsa teninden bir belirip bir kaybolan düşlerde koru yalnızlığını sakla gözyaşlarını yorgun yüreğinin kıyısında duru su gibi biriktirdiğin baharları solu sıcak bir gecenin ortasında yıldızlar yağsın yüzüne ve denize baharın sisi nemli toprağın kokusunda. FATMA LEYLȂ DENİZ |
gönlünüz güzelliklerle dolsun.