0
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
387
Okunma

Derviş sesi yoktu medresede
Sadece acıklı bir duanın izi ellerimde
Bir de küstüğüm mürşidin ayak izleri çoktan
Gitmese de...
Her şey dönüyordu ve dalgasız kalmıştı deniz
Kızıyordum Tanrı’ya bilmeden istemeyerek
Ve bilerek isteyerek içimde bir öfke bin isyan
Kalbim tertemiz...
Henüz dal kırılmadan uyandım
Vakitsiz ateşe verilmeden orman
Şehre dağılmadan Züleyha’nın bedeni
Secdeye uzandım...
Değer mi alnım senin kumlarına çocuk?
Senin gibi ölebilir miyim istesem?
Bakıp ben de çölün namlusuna
Gülümsesem?...
Ah! ki sevmekten bahsediyorsun
Sana bakıp kendinden geçiyor
Sonra kendinden vazgeçiyor insanlık
Pes ediyorsun!
Kovun beni Aşktan!
Kırın kalemini bütün hislerimin!
Koyun ölen her çocuğun ana rahmine sonra
Öldürün yeni baştan!!!
5.0
100% (2)